Spotter
W najnowszym odcinku „Resortowych dzieci” omówiono biografię Włodzimierza Cimoszewicza, znanego jako TW „Carex”, który był zarejestrowany jako kontakt operacyjny wywiadu PRL. Cimoszewicz miał przekazywać informacje dotyczące środowisk polonijnych w Stanach Zjednoczonych do 1984 roku. Jednak występują też braki w konkretnych materiałach operacyjnych, które mogłyby potwierdzić te informacje.
Ojciec Włodzimierza Cimoszewicza miał powiązania ze Służbą Bezpieczeństwa, co również wpłynęło na jego życie. Cimoszewicz był zaangażowany w aferę z laboratorium frakcjonowania osocza, która była związana z polityką i przekrętami. Dodatkowo pojawiła się jeszcze afera z Anną Jarucką, obejmująca fałszowanie dokumentów, w wyniku której Jarucka została skazana.
Warto zaznaczyć, że Donald Tusk próbował załagodzić konflikt z Rosją. Z tego względu napisał list do Władimira Putina w sprawie poparcia Cimoszewicza na stanowisko sekretarza generalnego Rady Europy, opierając się na wcześniejszym poparciu dla współpracy z Rosją po 1991 roku.
Co więcej, Cimoszewicz został również zaangażowany w sprawę potrącenia 70-letniej rowerzystki przed wyborami do europarlamentu w 2019 roku. Prokuratura zgłosiła zarzuty, aczkolwiek sprawa nadal jest w toku.
Podsumowując; odcinek „Resortowych dzieci” eksploruje życie i kontrowersje związane z Włodzimierzem Cimoszewiczem, w tym jego przeszłość w służbach bezpieczeństwa, afery polityczne oraz kontakt z Donaldem Tuskiem i Władimirem Putinem.
Ten wpis został utworzony i przesłany przez jednego z użytkowników Spotted.pl, przy użyciu naszego prostego i szybkiego kreatora #spotów. Stwórz swój wpis!
Włodzimierz Cimoszewicz – Dawid Goldstein – wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant, komuch, agent SB, TW pseudonim “Carex”, świnia Orwell’owska; Był m.in. członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej w latach 1968-1973 oraz Zrzeszenia Studentów Polskich, w którym w 1972 wybrany został na stanowisko przewodniczącego tej organizacji na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1971, aż do rozwiązania w styczniu 1990 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Podczas swojej pracy na uczelni był sekretarzem komisji uczelnianej partii.
W 1989 roku wystartował po raz pierwszy w wyborach do Sejmu i został wybrany posłem do Sejmu X kadencji z ramienia PZPR (Polskiej Zjednoczonej Parti Robotniczej). Marszałek Sejmu RP III kadencji od 5 stycznia 2005.
Sprawował funkcje: wicepremiera i ministra sprawiedliwości- prokuratora generalnego w rządzie Waldemara Pawlaka (1993-1995), premiera rządu RP i przewodniczącego Komitetu Integracji Europejskiej (1996-1997), ministra spraw zagranicznych w rządzie Leszka Millera (2001-2004) oraz Marka Belki (2004-2005).